Μια εμπειρία δεσίματος — Βαγγέλης Παππάς

Τι θα λέγατε, αν 100 μέτρα σχοινί ήταν αρκετά για να δεθεί μια ομάδα, λίγο πιο κυριολεκτικά, απ’ ότι συνήθως; Αυτό ήταν η πρώτη μου δράση ως youth leader της ομάδας MAKE USE.

Μια τέτοια ομάδα νέων συνεχώς ανανεώνεται, οπότε παλιά και νέα μέλη πρέπει να γνωριστούν μεταξύ τους καλύτερα, για την καλύτερη συνεργασία στα πλαίσια της ομάδας.  Μόνο έτσι, κάθε άτομο θα νιώθει άνετα, παραγωγικό και ότι όντως ανήκει σε αυτήν την ομάδα, άρα θα θέλει να συμμετέχει και στις δράσεις της. Φανταστείτε όμως, να δούμε μπροστά μας τις ομοιότητες που ήδη έχουμε σαν άτομα, ώστε να γνωριστούμε καλύτερα.

Ξεκινώντας με πιο απλές δηλώσεις, όπως ποιο άτομο έχει ταξιδέψει ή διαμένει αυτή τη στιγμή στη Λάρισα, άρχισε το σχοινί να αλλάζει χέρια μέσα στον κύκλο, ανάλογα με τα άτομα που τους εκφράζει αυτό το χαρακτηριστικό. Οι δυνατότητες είναι άπειρες, αφού μετά συνεχίσαμε με θέματα που μας απασχολούν ή μας προβληματίζουν, σε καταστάσεις που μπορεί να νιώθουμε κάπως μόνοι και μόνες μας, αλλά τελικά ακόμα και στην ίδια την ομάδα, βρίσκουμε κοινά σημεία. Και ξέρετε κάτι; Καταφέραμε να τα τελειώσουμε και τα 100 μέτρα, επειδή μιλήσαμε πολύ. Όσο λυνόταν το κουβάρι, τόσο πιο πολύ λυνόταν η γλώσσα και μας τραβούσε η δραστηριότητα.

Παρόλο που έχουμε μάθει στις διαδικτυακές συναντήσεις (και βολεύουν), έχει αξία και η επαφή δια ζώσης, με άτομα που έχουμε γνωρίσει μόνο μέσα από μία οθόνη, αλλά τελικά μοιραζόμαστε περισσότερα χαρακτηριστικά απ’ όσα νομίζαμε.

Γι’ αυτό, θέλουμε να ερχόμαστε κοντά με τον υπόλοιπο κόσμο και γιατί όχι, να μεγαλώσει η ομάδα μας, με νέα άτομα που θέλουν να γνωριστούν και ίσως να βάλουν το δικό τους λιθαράκι στο έργο μας.